Krioliopoliza – na dzisiejszych zajęciach z młodymi lekarzami – studentami medycyny estetycznej padło pytanie o dziwny przypadek Lindy Ewangelisty. Prawdę mówiąc nie wykonuję kriolipolizy i nie umiałam odpowiedzieć na to pytanie. Postanowiłam więc po powrocie do domu zgłębić nieco temat.
Okazuje się, że powikłanie, które przydarzyło się Lindzie Evangeliście, nie jest wcale takie rzadkie.
Modelka poddała się zabiegowi kriolipolizy po której, paradoksalnie, w miejscach, gdzie miała nastąpić redukcja tkanki tłuszczowej , tkanka zaczęła narastać. Mimo stosowania diety, ćwiczeń dodatkowych zabiegów nastąpił miejscowy przyrost tkanki tłuszczowej, która następnie stwardniał.
Obszary, które uległy zniekształceniu obejmowały nie tylko obszary na ciele, ale również na twarzy i podbródku. dokładnie w miejscach przykładania głowic zabiegowych.
Dlaczego? Co mogło być powodem?
Kriolipoliza jest jednym z 10 najczęściej wykonywanych niechirurgicznych zabiegów kosmetycznych redukujących tkankę tłuszczową, według Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej Estetycznej. Polega na selektywnym schładzaniu określonego obszaru tkanki za pomocą specjalnej głowicy.
Głowica jest tak skonstruowana, że pozwala na selektywne zmrożenie tłuszczowej tkanki tłuszczowej bez wpływu na otaczające normalne tkanki, takie jak naczynia krwionośne, tkanka łączna, mięśnie i skóra. Badanie histopatologiczne wykazało dużą redukcję górnej warstwy podskórnej tkanki tłuszczowej (blisko 80%)
Firmy produkujące urządzenia do kriolipolizy twierdzą, że pozytywne efekty występują u 80% pacjentów. Ale niezależne opinie pacjentów wskazują, że jednak nie jest to aż taki duży odsetek .
Ogólnie , kriolipolizę uważa się za jeden z bezpieczniejszych zabiegów, zwłaszcza, że wydaje się nam, że jest to całkowicie nieinwazyjny zabieg.
Najcześciej opisywane skutki uboczne to obrzęk, zasinienie, rumień, drętwienie , przebarwienia i przemijające nerwobóle, które mają ustępować do miesiąca.
Ale okazuje się, że mogą wystąpić dużo poważniejsze , estetyczne, powikłania, takie jak właśnie PAH – Paradoxical Adipose Hyperplasia. Różne źródła opisują różną częstostliwość tego powikłania. Okazuje się, że obecnie częstość tego powikłania sięga 2%. Na chwilę obecną obserwacje wskazują na pewne predyspozycje genetyczne i zwiększone ryzyko u osób płci męskiej z pochodzenie latynoskim. Ale nie jest to potwierdzone dużymi obserwacjami.
Skąd się bierze to powikłanie?
Jedna z hipotez mówi o możliwości przerostu tłuszczu głębokiego w miejscu, gdzie został usunięty tłuszcz powierzchowny (przez kriolipolize) Tłuszcz głęboki miał być ograniczany przez istnienie tłuszczu powierzchownego . Gdy go zabrakło, na drodze odruchowej miał uruchomić się przerost tłuszczu głębokiego.
Inna teoria mówi, że jest możliwe, że niektóre komórki tłuszczowe są bardziej odporne na niskie temperatury niż inne . Nie wiadomo czy tak jest i dlaczego. Ale przypuszcza się, że bardziej odporne komórki tłuszczowe nie obumierają pod wpływem zimna i przechodzą w tryb przetrwania. Zwiększają swój rozmiar, aby przetrwać. Jest to możliwe dzięki aktywacji pewnych czynników wzrostu, które umożliwiają wzrost naczyń krwionośnych. Być może jest dodatkowo potęgowane przez markery prozapalne , które w naturalny sposób pojawiają się w zmienionej zimnem tkance.
Dzięki nowym naczyniom krwionośnym dostarczającym krew do przetrwałych komórek tłuszczowych, są one lepiej odżywiane i rosną do nienormalnie dużych rozmiarów.
Jak można leczyć PAH?
Leczenie nie jest łatwe. Prawdopodobnie czas leczenia jest dość dług. Wiąże się to z nietypową twardością przerosłego tłuszczu. Obserwuje się , że zmieniona tkanka tłuszczowa mięknie dopiero po około 9 miesiącach i wtedy łatwiej ją usunąć. Zazwyczaj udaje się wówczas usunąć nadmiar tkanki tłuszczowej za pomocą liposukcji. Wykonie liposukcji na wcześniejszym etapie nie przynosi efektu.